Pierwsze fajki były wykonane niezwykle surowo z orzecha kokosowego i drewna. Dopiero gdy fajka wodna przywędrowała do Persji dopracowano jej wygląd. Zaczęto stosować elementy z metalu czy szkła, głównie dlatego by upiększyć wygląd nargily ale nie zawsze szło to w parze z funkcjonalnością. Fajka stała się bardziej zawiła. Pierwotnie fajki wodne były używane do palenia opium i haszyszu do czasu pojawienia się tytoniu. Umożliwił on ludziom palenie fajek bez odurzenia spowodowanego paleniem haszyszu bądź opium. Jednakże aby smak palonego tytoniu był bardziej przyjemny mieszano go z miodem i innymi słodzikami. Maleńkie żarzące się węgliki drewniane układane były na górze „osłodzonego” tytoniu , wytwarzając w ten sposób gęsty dym.

Kiedy fajka wodna przywędrowała do Turcji ok. 500 lat temu, stała się ona bardzo popularna wśród klasy wyższej, a także intelektualistów, szybko stając się nieodzownym elementem spotkań i rozmów. Jej kształt ewoluował po raz kolejny, obierając obecnie znana nam formę. Także sposób przygotowywania tytoniu uległ zmianie. Zaczęto dodawać miąższ owoców, nadając tym nowy bukiet smaków. Najbardziej popularnymi były i są nadal jabłko, wiśnia, winogrono oraz cytryna. W dzisiejszych czasach sposób produkcji znacznie różni się do tego używanego dawniej. Również zamiast węgla drzewnego stosuje się węgiel z łupin kokosa który jest o wiele bardziej delikatny i nie pozostawia przykrego posmaku w ustach.

W dzisiejszych czasach Shisha stała się biznesem globalnym. Producenci fajek prześcigają się między sobą w nowinkach technologicznych które uprzyjemniają nam każdą chwile z dymkiem. Akcesoria typu cybuchy, węże możemy znaleźć w rozmaitych kształtach, kolorach, duże, małe, cienkie ,grube.